Ο Ηρόδοτος περιγράφει ιστορίες, πολλές από τις οποίες αμφισβητήθηκαν ως μυθοπλασίες. Κάποιες περιγραφές του μοιάζουν εντελώς φανταστικές. Όμως, αρκετές από αυτές έχουν αποδειχτεί πέρα ως πέρα αληθινές.
Για παράδειγμα, το ναυάγιο που δικαιώνει τον Ηρόδοτο 2.469 χρόνια μετά, αλλά και γενικότερα, κάποιοι «μύθοι» του Ηροδότου που τελικά ήταν αλήθειες.
Μία από τις πιο συναρπαστικές παρατηρήσεις του Ηροδότου στο ταξίδι του προς τη γη της Αιθιοπίας ήταν όταν οι Αιθίοπες ισχυρίστηκαν ότι δεν υπήρξε θεός σε ζωντανή ανθρώπινη μορφή στη γη, για τριακόσια σαράντα μία γενιές.
Καθώς υπολόγιζαν κατά μέσον όρο, τρεις γενιές για εκατό χρόνια, αυτό σημαίνει πως για περισσότερο από 11.000 χρόνια πριν, υπήρξε τουλάχιστον ένας θεός με ανθρώπινη μορφή που ζούσε στη γη. Αυτός ο θεός, πιθανότατα ήταν ο Όσιρις καθώς πιστευόταν, γενικότερα, το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος ζωντανός θεός επί γης.
Ο Ηρόδοτος συνεχίζει αναφέροντας πως ο μόνος τρόπος για να καταλάβει κάποιος τη διαφορά μεταξύ ενός αιγυπτιακού και ενός αιθιοπικού λαού ήταν μέσα από τα έθιμά του. Ένα από αυτά ήταν ο διαφορετικός τρόπος που ασχολούνταν με τους νεκρούς τους. Για τους Αιγύπτιους υπήρχαν τρεις κατηγορίες ταρίχευσης, ανάλογα με το ποσό που διέθεταν οι συγγενείς του νεκρού: από την κανονική, στη φθηνή και τελικά στη φθηνότερη. Μάλιστα, δίνει και ανατριαχιαστικές λεπτομέρειες. Ωστόσο, σύμφωνα με ένα χαμένο χειρόγραφο φαίνεται να αναφέρει μία διαδικασία που αφορά μία πολύ ακριβή ταρίχευση.
Και κάπου σε αυτό το σημείο, θρυλείται ότι ο Ηρόδοτος δίνει μία εντυπωσιακή περιγραφή για ένα κοίλο αντικείμενο αποτελούμενο από γιγαντιαία κομμάτια κρυστάλλου, προφανώς σαρκοφάγου, όπου μέσα σε αυτό τοποθετούσαν μία μούμια η οποία διατηρούνταν τέλεια και τα όργανα έμοιαζαν λες και είχε πεθάνει εκείνη την μέρα – αν και και είχε πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, όταν θα περνούσαν 10 χρόνια έθαβαν την γιγαντιαία κρυστάλλινη σαρκοφάγο για τα καλά.
Το τι σημαίνει όλο αυτό με την κρυστάλλινη σαρκοφάγο, τις ιδιότητές της και για ποιο λόγο την έθαβαν αργότερα, μετά από τόσα χρόνια, μόνο να φανταστούμε μπορούμε καθώς οι κρύσταλλοι συμπεριφέρονται, ας πούμε, σαν ζωντανοί οργανισμοί. Κάποιοι από αυτούς λέγεται ότι εκπέμπουν δονήσεις που είναι όμοιες με εκείνες που εκπέμπουν τα τσάκρας μας, όταν βρίσκονται σε πλήρως υγιή και ισορροπημένη κατάσταση. Τώρα, σίγουρα θα αναρωτιέστε τι χρειάζεται ένας νεκρός δονήσεις όμοιες με αυτές των ανώτερων πεδίων της συνείδησης μας…
Μόνο απανωτές υποθέσεις μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Ίσως, έρθει κάποια στιγμή που θα ανασκαφούν τέτοιες κρυστάλλινες σαρκοφάγοι – αν υπάρχουν – οπότε θα επιβεβαιώσουν για μία ακόμα φορά τον Ηρόδοτο. Τότε, ίσως να μάθουμε ποιο είναι το μυστικό τους.
Πηγή: diadrastika
Reviewed by Αρχαία Ελληνικά
on
Τετάρτη, Νοεμβρίου 03, 2021
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: