Επτά επί Θήβαις…ο πόλεμος

Ο πόλεμος των Επτά επί Θήβαις είναι τραγωδία του Αισχύλου που αφορά σε επτά πολέμαρχους της Ελληνικής μυθολογίας οι οποίοι επιλέχθηκαν από τον Άδραστο, βασιλιά του Άργους, να ηγηθούν στρατού με σκοπό την αποκατάσταση του γιου του Οιδίποδα Πολυνείκη στο θρόνο του Θηβών. Ο Άδραστος, αν και ηγέτης της αποστολής, δεν λογίζεται στους επτά οι οποίοι ήταν ο Πολυνείκης, ο Τύδας, ο Αμφιάραος, ο Καπανεύς, ο Παρθενόπαιος, ο Ιππομέδων και ο Άδραστος ή ο Ετέοκλος, όταν δεν υπολογίζεται ο Άδραστος. Η εκστρατεία κατέληξε σε αποτυχία και σκοτώθηκαν όλοι εκτός από τον Άδραστο.

Οι Επτά δίνουν όρκο, εικονογράφηση από τις Ιστορίες Ελλήνων Τραγικών, του Άλφρεντ Τσερτς, 1879.

Η κατάρα του Οιδίποδα

Όταν ο Οιδίπους κρίθηκε ένοχος για φόνο και αιμομιξία, αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Έτσι, αυτός που άθελά του είχε σκοτώσει τον πατέρα του και κοιμήθηκε με τη μητέρα του, κατέληξε να στερηθεί το θρόνο, να αμαυρώσει τη φήμη του και να περιφρονηθεί από τους γιους του, οι οποίοι τον απομόνωσαν, θεωρώντας τον οικογενειακή ντροπή. Ο Οιδίπους σε αντίποινα καταράστηκε τους γιους του Πολυνείκη και Ετεοκλή, να μην συμβιβαστούν ποτέ με το ποιος θα γινόταν βασιλέας Θηβών.

«Μήτε λοιπόν εκείνος που κρατεί σκήπτρο και θρόνο, εκεί να κρατηθεί, μήτε κι ο άλλος που βγήκε από την πόλη, να ξαναμπεί ποτέ σ᾽ αυτήν. Που τον γονιό τους, όταν άτιμα απ’ την πατρίδα τον απόδιωξαν, ούτε τον κράτησαν αυτοί ούτε και τον προστάτεψαν, αλλά ανέχτηκαν κι οι δυο να πεταχτεί στον δρόμο, εξόριστος να κηρυχτεί». (Σοφοκλής, «Οιδίπους επί Κολωνώ» 425)

Αδελφική συμφωνία

Για να αποφύγουν την κατάρα του πατέρα τους, ο Πολυνείκης και ο Ετεοκλής συμφώνησαν αρχικά, ότι θα κυβερνούν εναλλάξ για ένα χρόνο. Αλλά αυτή η συμφωνία τηρήθηκε και ενώ ο Οιδίποδας ζούσε, ο Πολυνείκης συγκέντρωσε στρατό για να εκστρατεύσει εναντίον του μικρότερου αδελφού του Ετεοκλή, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία και αρνούμενος να μοιραστεί το θρόνο, τον εξόρισε.

Ανανέωση κατάρας

Όταν ο Πολυνείκης συνάντησε τον εξόριστο Οιδίποδα, ζητώντας την υποστήριξή του (σύμφωνα με προφητεία που έλεγε ότι θα κέρδιζε αυτός που είχε σύμμαχο τον Οιδίποδα) εισέπραξε μια νέα κατάρα από τον πατέρα του, ο οποίος τους καταράστηκε να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον και ουδέποτε να κυβερνήσουν:

«Και τώρα, σιχαμένε, ξεκουμπίσου, από πατέρα σου, πανάθλιε, να με ξεγράψεις, φορτώσου μόνο τις κατάρες μου, αυτές που επικαλούμαι να σε βρουν· μήτε μ᾽ εμφύλιο δόρυ νικητής θα βγεις, μήτε στο κοίλο Άργος θα γυρίσεις, αλλά από χέρι αδελφικό θα σκοτωθείς και θα σκοτώσεις αδελφό, αυτόν που σ᾽ έχει εξορισμένο». (Σοφοκλής, «Οιδίπους επί Κολωνώ» 1385).

Αισχύλος, συγγραφέας των Επτά επί Θήβαις. Ρωμαϊκό αντίγραφο από Ελληνικό πρωτότυπο του 4ου αιώνα π.Χ Ny Carlsberg Glyptotek, Public domain, via Wikimedia Commons

Έξωθεν βοήθεια

Προδομένος και εξόριστος από τον αδελφό του, ο Πολυνείκης πήρε μαζί του τον μανδύα και το περιδέραιο της Αρμονίας, έναν θησαυρό των Θηβών και πήγε στο Άργος. Φτάνοντας τη νύχτα στο παλάτι του βασιλιά, συνάντησε έναν άλλο εξόριστο, τον Τυδέα, ο οποίος είχε φύγει από την Καλυδώνα και ενεπλάκη σε καυγά μαζί του, ξυπνώντας τον βασιλιά, ο οποίος βγήκε και τους χώρισε. Μερικοί επιβεβαιώνουν ότι τους συνέκρινε με άγρια θηρία επειδή τσακώθηκαν για ένα κρεβάτι. Άλλοι λένε ότι όταν εξέτασε αργότερα το αγριογούρουνο και το λιοντάρι στις ασπίδες τους, θυμήθηκε τα λόγια ενός μάντη που του είχε πει να ζευγαρώσει τις κόρες του σε γάμο με ένα αγριογούρουνο και ένα λιοντάρι. Και ερμηνεύοντας πιστά τα λόγια του μάντη, πάντρεψε τους δύο εξόριστους με τις κόρες του, υποσχόμενος ότι θα επαναφέρει και τους δύο στην πατρίδα τους, αρχής γενομένης με τον Πολυνείκη. Έτσι η σύγκρουση των Θηβών μετατράπηκε σε αντιπαλότητα μεταξύ βασιλείων.

Θηβαϊκή κρίση

Όπως πάντα υπάρχουν εκείνοι που βρίσκουν λόγο να επέμβουν σε αυτό που αισθάνονται ότι τους αφορά και εκείνοι που είναι απρόθυμοι να ασχοληθούν με ότι πιστεύουν ότι δεν τους αφορά. Έτσι, στο θέμα της παρέμβασης στη Θήβα, οι απόψεις των Αργείων ήταν τόσο διχασμένες όσο και το ίδιο το Άργος, αφού εκείνη την εποχή υπήρχαν στο Άργος τρία βασίλεια και βασιλείς ήταν ο Άδραστος, ο Αμφιάραος και ο Ίφις.

Και ενώ ο Άδραστος είχε ήδη υποσχεθεί στους εξόριστους να κηρύξει πόλεμο, ο Αμφιάραος, που ήταν μάντης και γνώριζε ότι η εκστρατεία κατά της Θήβας θα αποτύγχανε, αρνήθηκε να συμμετάσχει. Αλλά καθώς αυτός που έχει αταξία στο σπίτι είναι πιο αδύναμος, ο Αμφιάραος αναγκάστηκε να ενταχθεί στον συνασπισμό, προδομένος από την ίδια του τη σύζυγο Εριφύλη, η οποία δωροδοκήθηκε από την παράταξη που υποστήριζε τον πόλεμο. Το ότι ο Αμφιάραος δεν επηρεαζόταν μόνο από την ειρηνική του φύση αποδεικνύεται από το γεγονός ότι, φεύγοντας για τη Θήβα, έδωσε εντολή στους γιους του να σκοτώσουν τη μητέρα τους και να βαδίσουν εναντίον της Θήβας μόλις μεγαλώσουν.

Δίκαιο και εξουσία

Με αυτόν τον τρόπο σχηματίστηκε ο συνασπισμός που βάδισε εναντίον της πόλης των Επτά Πυλών. Η ακρόπολη της αρχαίας Θήβας ονομάζονταν Καδμεία και ήταν κτισμένη σε επτά λόφους (επτάλοφη). Την Καδμεία περιέβαλε τείχος οχύρωσης. Υπήρχε και δεύτερο τείχος που περιέβαλε την κάτω πόλη. Στο τείχος της Καδμείας υπήρχαν επτά πύλες: οι Ηλέκτρες, οι Ομολοΐδες, οι Προιτίδες, οι Ωγύγιες ή Βοραίες, οι Νηίστες, οι Ύψιστες και οι Ογκαίες. Για τον λόγο αυτό στη Θήβα δόθηκε το προσωνύμιο Επτάπυλη. Από αυτές έχουν εντοπισθεί οι Ηλέκτρες, απ’ όπου ξεκινούσε ο δρόμος προς την Αθήνα και τμήμα του Μυκηναϊκού τείχους, στο ύψος που ήταν οι Προιτίδες Πύλες κατά τους κλασικούς χρόνους. Οι υπόλοιπες πύλες τοποθετούνται με βάση τις εξόδους της πόλης προς διάφορα σημεία της Βοιωτίας.

Ενώ λοιπόν ο Ετεοκλής καθόταν στον επισφαλή θρόνο του στη Θήβα και θεωρούνταν άνθρωπος που αθετούσε τις υποσχέσεις του λόγω της φιλοδοξίας του για εξουσία, ο αδελφός του Πολυνείκης, ο οποίος συγκέντρωσε στρατό για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, θεωρείτο πλέον ύποπτος να καταστρέψει την πατρίδα του.

Αντιγόνη: Γύρισε πίσω τον στρατό σου στο Άργος· την πόλη μας μην αφανίσεις, αλλά κι εσύ να μην αφανιστείς..

Πολυνείκης: Αδύνατο. Πώς θα μπορούσα αρχηγός στρατού να ξαναγίνω, αν τη φορά αυτή φανώ δειλός,

Αντιγόνη: Και ποιος ο λόγος, αδελφέ, να δευτερώσεις τον θυμό σου, θα σου απομείνει κάποιο κέρδος, αν ερημώσεις την πατρίδα, (Σοφοκλής, «Οιδίπους επί Κολωνώ» 1416).

Ο Ετεοκλής καθ’ οδόν να αντιμετωπίσει τον αδελφό του Πολυνείκη. sch217: Χαρακτική από το Die schönsten Sagen του G. Schwab 1912. maicar.com

Αδελφική διαμάχη

Ο Πολυνείκης υποστήριξε ότι:

«Αλλά αυτός, ενώ σε όλα με όρκο συμφώνησε, πατώντας την υπόσχεσή του, ακόμα νέμεται και το δικό μου μέρος απ᾽ την εξουσία κι απ᾽ την περιουσία μας. Ωστόσο, είμαι έτοιμος και τώρα, αν πάρω πίσω ό,τι μου ανήκει, να απομακρύνω από τη χώρα το στρατό και να επιστρέψω εδώ, παραχωρώντας και σε αυτόν το δίκαιο μερίδιό του. Και υπόσχομαι μήτε την πόλη να εκπορθήσω μήτε σκάλες στα τείχη να στηρίξω, και να ανακαλέσω ευθύς όσα απειλώ να πράξω, αν δεν μου αποδοθεί δικαιοσύνη.». (Ευρυπίδης, «Φοίνισσαι» 480).

Και ο Ετεοκλής απάντησε:

«Είναι άναντρο να χάσεις το πολύ και να επαναπαυθείς στο λίγο· όπως αναίσχυντο θεωρώ που τώρα ήρθε αυτός αρματωμένος να εκπορθήσει αυτή τη γη, για να ανακτήσει ό,τι του ανήκει. Τι ταπείνωση, στ᾽ αλήθεια, θα ήταν και για τη Θήβα, αν από φόβο μπρος στην απειλή του μυκηναίου στρατού τα σκήπτρα παρατούσα, για να τα πάρει αυτός! Δεν έπρεπε ένοπλος, μητέρα, για συμφιλίωση να μιλάει, αφού ο λόγος πετυχαίνει και όσα τα όπλα ενός εχθρού μπορούν. Αν με άλλους όρους εδώ θέλει να κατοικήσει, έχει την άδεια. Όσο έχω δύναμη την εξουσία να κρατώ, να γίνω εγώ υπήκοός του,». (Ευρυπίδης, «Φοίνισσαι» 510).

Η Αντιγόνη μπροστά στο νεκρό Πολυνείκη, πίνακας Νικηφόρου Λύτρα, Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα, (1865) Nikiforos Lytras, Public domain, via Wikimedia Commons

Πρόσωπο με πρόσωπο

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, τα αδέρφια συναντήθηκαν κατά τη διάρκεια μιας σύντομης εκεχειρίας και αντάλλαξαν απόψεις:

Πολυνείκης: Για άλλη μια φορά ζητώ πίσω τα σκήπτρα και τον διαμοιρασμό της γης.

Ετεοκλής: Δεν δέχομαι, θα ζήσω στο δικό μου σπίτι.

Πολυνείκης: Κρατώντας περισσότερα από όσα δικαιούσαι,

Ετεοκλής: Ναι. Φύγε από τη χώρα!

Πολυνείκης: Ω! βωμοί των θεών των πατέρων μου…

Ετεοκλής: Που είσαι εδώ για να καταστρέψεις.

Πολυνείκης: …άκουσέ με…

Ετεοκλής: Ποιος θα σε άκουγε όταν στράφηκες κατά της πατρίδας σου,

Πολυνείκης: Με έδιωξαν από τη χώρα μου…

Ετεοκλής: Ναι, γιατί ήρθες να την καταστρέψεις.

Πολυνείκης: Έχεις γίνει ανίερος…

Ετεοκλής: Αλλά δεν έγινα, όπως εσύ, εχθρός της χώρας μου.

Πολυνείκης: Με έδιωξες χωρίς αυτά που δικαιούμαι. (Ευρυπίδης, «Φοίνισσαι» 601).

Θάνατος του Οφέλτη από τον όφι K. A. Baumeister (nach Braun, Basreliefs T.6), Public domain, via Wikimedia Commons

Συνάντηση στην Νεμέα

Καθώς τα αδέλφια ήταν αδύνατο να συμφιλιωθούν, ο Αργείος στρατός, βάδισε ενάντια στη Θήβα. Ο στρατός των Επτά έφτασε πρώτα στη Νεμέα όπου αναζήτησαν νερό. Βασιλιάς της Νεμέας ήταν τότε ο Λυκούργος, που καταγόταν από τον Δευκαλίωνα. Ο Λυκούργος, τον οποίο ορισμένοι αποκαλούν Λύκο, ήταν πατέρας του Οφέλτη του οποίου τροφός ήταν η Υψιπύλη η οποία ήταν βασίλισσα της Λήμνου, αλλά εξορίστηκε και πουλήθηκε ως σκλάβα, διότι διέσωσε κρυφά τον πατέρα της, όταν οι γυναίκες της Λήμνου αποφάσισαν να σκοτώσουν τους συζύγους και όλους τους άνδρες επειδή τις παραμελούσαν.

Όταν έφτασαν οι Αργοναύτες στη Λήμνο ο Ιάσων την ερωτεύτηκε και απέκτησε μαζί της παιδιά. Ένα από αυτά, ο Εύνηος, στέφθηκε αργότερα βασιλιάς της Λήμνου και έγινε γνωστός όταν έστειλε πλοία από το νησί με φορτία οίνου για τους Αχαιούς κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου. Όταν ήρθαν οι Επτά στη Νεμέα ψάχνοντας για νερό, η Υψιπύλη τους έδειξε το δρόμο για μια πηγή, αφήνοντας πίσω της τον μικρό Οφέλτη, ο οποίος σκοτώθηκε από ένα ερπετό ή κατ’ άλλους τον κατασπάραξε δράκος, ενώ υπήρχε χρησμός που έλεγε ότι το παιδί δεν έπρεπε να πατήσει στο χώμα πριν μάθει να περπατά. Στη μνήμη του βρέφους οι Επτά θέσπισαν τους αγώνες Νέμεα (Απολλόδωρος. ΙΙΙ, 6-4). Ο Λυκούργος θέλησε να εκδικηθεί την Υψιπύλη για το θάνατο του γιου του αλλά την έσωσε ο Άδραστος, ο αρχηγός των Αργείων.

Διαμεσολάβηση

Μετά τον εορτασμό των Νεμέων αγώνων προς τιμήν του Οφέλτη, ο στρατός ήρθε στο Κιθαιρώνα όπου ο Τυδεύς στάλθηκε ως πρεσβευτής στη Θήβα για να πει στον Ετεοκλή να εκχωρήσει το βασίλειο στον Πολυνείκη, όπως είχαν συμφωνήσει.

Στρατός προ των πυλών

Επειδή η πρεσβεία δεν είχε αποτέλεσμα, ο στρατός πλησίασε τα τείχη της Θήβας και κάθε επικεφαλής παρατάχθηκε απέναντι σε καθεμία από τις επτά πύλες, με το στράτευμα πίσω τους. Τώρα, όταν η κρίση θολώνει μπροστά στα προβλήματα, μερικοί πιστεύουν ότι η καταφυγή στη μαντεία μπορεί να τους βοηθήσει να δουν πιο καθαρά και το ίδιο έκανε και ο Ετεοκλής και οι επιτελείς του, που αποφάσισαν να ακούσουν τι είχε να πει ο διάσημος μάντης Τειρεσίας ο οποίος θεωρούσε ότι οι Θηβαίοι θα ήταν νικητές εάν ο Μενοικέας, γιος του Κρέοντα, θυσιαζόταν οικειοθελώς. Αυτός ήταν ο λόγος που ο Μενοικέας, που πίστευε στους μάντεις, αυτοκτόνησε μπροστά στις πύλες.

Ετρουσκική ταφική λάρνακα που αναπαριστά τη μάχη του Πολυνείκη και του Ετεοκλή, στο Museo archeologico e dell’arte della Maremma Sailko, CC BY 3.0 via Wikimedia Commons

Η κατάρα του Οιδίποδα επαληθεύεται

Καθώς η μάχη ήταν πολύνεκρη, οι στρατοί αποφάσισαν να μονομαχήσουν τα αδέρφια και στη μάχη ο Πολυνείκης και ο Ετεοκλής αλληλοσκοτώθηκαν, εκπληρώνοντας έτσι την κατάρα του Οιδίποδα.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα ο Τυδέας σκότωσε τον Θηβαίο Μελάνιππο, αλλά τραυματίστηκε θανάσιμα από αυτόν στην κοιλιά. Καθώς ο Τυδέας κειτόταν σχεδόν νεκρός, η Αθηνά πλησίασε με ένα φάρμακο που είχε πάρει από τον Δία και με το οποίο σκόπευε να τον κάνει αθάνατο. Τότε όμως ο Αμφιάραος έκοψε το κεφάλι του Μελάνιππου και το έδωσε στον Τυδέα, ο οποίος το άνοιξε και κατάπιε τα μυαλά. Έτσι, όταν η Αθηνά είδε αυτή την αποκρουστική σκηνή, αρνήθηκε το προνόμιο.

Λίγο αργότερα, όταν ο Αμφιάραος επρόκειτο να σκοτωθεί, ο Δίας έσχισε τη γη με έναν κεραυνό και ο Αμφιάραος εξαφανίστηκε, μαζί με το άρμα και τον αρματηλάτη.

Έκταση πολέμου

Μερικοί θεωρούν ότι ο πόλεμος των Επτά ήταν ο πρώτος στην Ελλάδα που ανάγκασε έναν στρατό να εκστρατεύσει εκτός περιοχής, αφού μέχρι τότε γίνονταν πόλεμοι μόνο μεταξύ γειτονικών κρατών. Όμως οι Αργείοι βάδισαν από την Πελοπόννησο στη Βοιωτία, συγκεντρώνοντας συμμάχους από την Αρκαδία και τη Μεσσηνία, ενώ οι Θηβαίοι βοηθιούνταν από μισθοφόρους από τη Φωκίδα και άλλα μέρη. Λέγεται ότι μετά από την πρώτη συνάντηση σε ανοιχτό έδαφος, οι Θηβαίοι, έχοντας υποστεί φθορά, αποσύρθηκαν στις οχυρώσεις τους. Δεδομένου ότι οι Αργείοι, αν και επιτέθηκαν λυσσαλέα, δεν μπόρεσαν να πολιορκήσουν σωστά τα τείχη και πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν από βέλη που εξαπέλυσαν οι Θηβαίοι, οι οποίοι στη συνέχεια βγήκαν και νίκησαν τον εξασθενημένο στρατό.

Ο Καπανεύς σκαρφαλώνει στο τείχος της Θήβας, Καμπανιανός ερυθρόμορφος αμφορέας που αποδίδεται στον ζωγράφο Καίβανο, περ. 340 π.Χ., Μουσείο J. Paul Getty (92.AE.86). Getty Villa, CC BY-SA 3.0 via Wikimedia Commons

Επιβίωση Θηβών και προβλήματα

Όλοι οι επικεφαλής πέθαναν εκτός από τον Άδραστο, αλλά η ήττα των Επτά δεν έβαλε τέλος στα δεινά της Θήβας. Ο Κρέων ήρθε στην εξουσία μετά το θάνατο του Ετεοκλή και όταν απαγόρευσε να θάβουν τους νεκρούς εχθρούς, προκάλεσε την παρέμβαση των Αθηνών που εκστράτευσαν με επικεφαλής τον Θησέα που τον ανάγκασε να συνεχίσει τις ταφές. Όμως η Αντιγόνη, η κόρη του Οιδίποδα, που αντιστάθηκε στο ανίερο διάταγμα του Κρέοντα και έθαψε κρυφά τον αδελφό της Πολυνείκη, εντοπίστηκε και θάφτηκε ζωντανή. Δέκα χρόνια μετά από αυτά τα γεγονότα, οι γιοι των Επτά, που ονομάζονταν Επίγονοι, βάδισαν νικηφόρα κατά της Θήβας.

Τυδεύς, Ιππομέδων, Παρθενόπαιος χαρακτικό του 19ου αιώνα JoJan, CC BY 3.0 via Wikimedia Commons

Οι επικεφαλής των Επτά

Άδραστος. Βασιλιάς του Άργους και γιος του Ταλαού. Πάντρεψε τις κόρες του με τους δύο εξόριστους, την Αργεία με τον Θηβαίο Πολυνείκη και τη Δηιπύλη με τον Καλυδώνιο Τυδέα. Έχοντας υποσχεθεί στους γαμπρούς του να τους επαναφέρει στην πατρίδα τους, συγκέντρωσε στρατό για να βαδίσει πρώτα κατά της Θήβας. Ο Άδραστος έχασε τον πόλεμο και η Θήβα δεν μπόρεσε να καταληφθεί, αλλά από τους επτά οπλαρχηγούς ήταν ο μόνος που επέζησε, όταν σώθηκε χάρη στο φτερωτό του άλογο Αρίωνα. Δέκα χρόνια αργότερα, ο γιος του Αιγιαλέας, ένας από τους λεγόμενους Επιγόνους, σκοτώθηκε στη Θήβα από τον Λαοδάμαντα, γιο του Ετεοκλή και βασιλιά της Θήβας. Ο Άδραστος πέθανε σε μεγάλη ηλικία από τον καημό του για τον Αιγιαλέα. Κάποιοι λένε ότι έπεσε στη φωτιά όταν έμαθε για την τύχη του γιου του.

Αμφιάραος. Όντας μάντης και προβλέποντας ότι όλοι όσοι ενώθηκαν με τον Άδραστο εναντίον της Θήβας θα χαθούν, ο Αμφιάραος στην αρχή αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εκστρατεία αλλά τελικά αναγκάστηκε να πάει στον πόλεμο. Όταν επρόκειτο να σκοτωθεί από τον Περικλύμενο, ο Δίας τον έσωσε ανοίγοντας τη γη. Ο Αμφιάραος εξαφανίστηκε για πάντα και ο Δίας τον έκανε αθάνατο. Ο Αμφιάραος ήταν γιος της Υπερμνήστρας, είτε από τον Οίκλη, που μερικές φορές λέγεται ότι ήταν γιος του, είτε από τον Απόλλωνα. Παντρεύτηκε την μισητή Εριφύλη και απέκτησε από αυτήν τον Αλκμαίωνα, τον Αμφίλοχο, την Ευρυδίκη, τη Δημόνασσα, την Αλεξίδα και ίσως τον Οίκλη. Ο Αμφιάραος συμμετείχε στην Αργοναυτική εκστρατεία και ήταν μεταξύ των Καλυδωνίων κυνηγών.

Καπανεύς. Σύζυγος της Εύαδνης, κόρης του τρίτου βασιλιά του Άργους, Ίφις. Λέγεται ότι ο Δίας τον χτύπησε με κεραυνό όταν σκαρφάλωνε στα τείχη της Θήβας και η γυναίκα του έπεσε στη νεκρική πυρά και κάηκε μαζί του. Αναστήθηκε από τον Ασκληπιό. Ο Καπανεύς, ήταν γιος του Ιππόνου και της Αστυνόμης, κόρης του βασιλιά Ταλαού του Άργους. Ο γιος του Σθένελος, αναφέρεται στους Επιγόνους, στους Μνηστήρες της Ελένης, στους Αχαιούς αρχηγούς και σε αυτούς που κρύφτηκαν μέσα στο Δούρειο Ίππο.

Ο Τυδέας σκοτώνει την Ισμήνη. Κορινθιακός μελανόμορφος αμφορέας, 560 π.Χ., Λούβρο (E 640). Louvre Museum, Public domain, via Wikimedia Commons

Ετέοκλος. Ο βασιλιάς Ίφις δεν συμμετείχε ο ίδιος στην εκστρατεία, αλλά έστειλε τον γιο του Ετέοκλο, ο οποίος σκοτώθηκε από τον Λεάδη.

Ιππομέδων. Ορισμένοι τον θεωρούν γιο του Αριστομάχου, άλλοι γιο του Ταλαού και άλλοι γιο του Μνησίμαχου. Σκοτώθηκε από τον Ίσμαρο, αδερφό του Λεάδη. Ο Ιππομέδων είναι πατέρας, του Πολύδωρου, που συγκαταλέγεται στους Επιγόνους.

Παρθενόπαιος. Ορισμένοι τον θεωρούν γιο του Ταλαού και της Λυσιμάχης, άλλοι γιο της Αταλάντης (είτε του Μελέαγρου, είτε του Μελανίωνα είτε του Άρη). Δεν είναι ξεκάθαρο ποιος τον σκότωσε στη Θήβα, πιθανόν ο Αμφίδικος, ο Περικλύμενος ή ο Δρύας. Ο Δρύας, που πέθανε μυστηριωδώς στη μάχη, ήταν πολέμαρχος από την Τανάγρα που ήρθε να υπερασπιστεί τη Θήβα με χίλιους τοξότες. Ο Παρθενόπαιος είναι ένας από αυτούς που συνάντησε ο Αινείας στον Κάτω Κόσμο.

Ετεοκλής και Πολυνίκης, του Giovanni Battista Tiepolo, από το Ca’ Dolfin Tiepolo. Giovanni Battista Tiepolo, Public domain, via Wikimedia Commons

Πολυνείκης. Γιος του Οιδίποδα σε διαμάχη με τον αδελφό του Ετεοκλή. Σκότωσε ο ένας τον άλλον σε μονομαχία. Ο γιος του Θέρσανδρος έγινε βασιλιάς της Θήβας μετά τον πόλεμο των Επιγόνων, αλλά αργότερα σκοτώθηκε από τον Τήλεφο, γιο του Ηρακλή, όταν ο Αχαϊκός στόλος που έπλεε κατά της Τροίας έφτασε κατά λάθος στη Μυσία. Μητέρα του Πολυνείκη ήταν η Ιοκάστη, αλλά ορισμένοι μη πιστεύοντας στην ιστορία της αιμομιξίας του Οιδίποδα, λένε ότι μητέρα του ήταν η Ευρυγάνια, κόρη του Υπέρφα. Ο Πολυνείκης παντρεύτηκε την κόρη του Άδραστου Αργεία και απέκτησε τον Θέρσανδρο, τον Άδραστο και τον Τιμέα.

Τυδέας. Καταγόταν από την Καλυδώνα και στάλθηκε από τους Επτά για να πει στον Ετεοκλή ότι έπρεπε να παραχωρήσει το βασίλειο στην Πολυνείκη, όπως είχαν συμφωνήσει και κατά τη διάρκεια της πρεσβείας του, υπερασπιζόμενος τον εαυτό του σε ενέδρα, σκότωσε πενήντα άνδρες σε μάχη. Κατά την πολιορκία των Θηβών σκότωσε την Ισμήνη, αδελφή των Πολυνείκη και Ετεοκλή. Ο Τυδέας είναι πατέρας του Διομήδη.

Μεκιστέας. Στους επικεφαλής ορισμένοι έχουν προσθέσει τον Μεκιστέα, γιο του Ταλαού (είτε της Λυσιμάχης είτε της Λυσιάνασσας) και πατέρα του Ευρύαλου (ενός από τους Αχαιούς αρχηγούς). Ο Μεκιστέας σκοτώθηκε από τον Μελάνιππο.

Επτά επί Θήβαις

Επιτιθέμενος

Τυδεύς

Καπανεύς

Ετέοκλος

Ιππομέδων

Παρθενόπαιος

Αμφιάραος

Πολυνείκης

Άδραστος

Μεκιστέας

Πύλη

Προιτίδα

Ηλέκτρα

Νηίστη

Ογκαία

Ωγυγία ή Βοραία

Ομολοΐδα

Υψίστη

Υπερασπιστής

Μελάνιππος

Πολυφόντης

Μεγαρεύς

Υπέρβιος

Άκτωρ

Λασθένης

Ετεοκλής

Πηγές – βιβλιογραφία

chilonas http://www.maicar.com/GML/SEVENAGAINST.html

https://en.wikipedia.org/wiki/Seven_against_Thebes

Αισχύλος «Επτά επί Θήβαις»

Απολλόδωρος «Βιβλιοθήκη»

Βιργίλιος «Αινειάδα»

Ευρυπίδης «Ικέτιδες»

Ευρυπίδης «Φοίνισσαι»

Ηρόδοτος «Ιστορία»

Όμηρος «Ιλιάδα»

Παυσανίας «Ελλάδος περιήγησις»

Πίνδαρος «Νέμεες Ωδές»

Πίνδαρος «Ολύμπιες Ωδές»

Πίνδαρος «Πύθιες Ωδές»

Πλούταρχος «Ηθικά»

Σοφοκλής «Οιδίπους επί Κολονώ»

Στάτιος «Θηβαΐδα»

Υγίνος «Ιστορίες»